Een portret van een man die zorg en ondernemerschap met elkaar verzoende

Voorwoord

In de wereld van de zorg zijn er mensen die vooral systemen zien, en er zijn mensen die vooral mensen zien. Bert Rosman behoort zonder twijfel tot de tweede categorie. Zijn verhaal is dat van een zorgverlener die uitgroeide tot ondernemer, zonder ooit zijn hart te verliezen aan cijfers of beleid. Dit portret vertelt het verhaal van zijn weg: van de opvang tot het ondernemerschap, van idealisme tot realisme, en van samenwerking tot leiderschap vanuit vertrouwen. Wie Bert leert kennen, leert tegelijk iets over de kracht van menselijkheid in een wereld die daar soms te weinig ruimte voor laat. Het verhaal dat volgt is gebaseerd op twee uitgebreide gesprekken waarin Bert niet alleen sprak over zijn werk, maar vooral over zijn overtuiging dat zorg begint met aandacht voor elkaar. Die overtuiging loopt als een rode draad door zijn leven en werk.

De kracht van twee werelden

Wie Bert Rosman ontmoet, merkt het meteen: hier zit iemand die niet past in één hokje. Hij is zorgverlener en ondernemer, denker en doener, analytisch en warm tegelijk. Zijn aanwezigheid is rustig, zijn woorden weloverwogen. Wanneer hij vertelt over zijn werk, beweegt zijn blik tussen nuchterheid en bezieling. ‘Ik hou van de uitvoering, van het contact met mensen,’ zegt hij, ‘maar ik vind het óók mooi om te organiseren en te ondernemen.’ In die twee werelden beweegt hij zich met vanzelfsprekend gemak – al kostte het jaren om te ontdekken dat juist de combinatie van die werelden hem vormde.

Zijn reis begon niet in een directiekamer, maar in de uitvoering. Jarenlang werkte hij in de maatschappelijke opvang, waar hij verantwoordelijk was voor teams binnen de daklozenzorg. ‘Ik had contact met medewerkers én met cliënten. Dat was precies wat ik wilde: dichtbij mensen blijven, maar tegelijk richting geven aan een groter geheel.’ Hij herinnert zich de ochtenden in opvanglocaties, waar koffie het begin van elk gesprek was. ‘Er was geen dag hetzelfde. Soms moest je een crisis oplossen, soms alleen luisteren. Het ging om aanwezigheid.’

Toch veranderde de wereld om hem heen. Organisatorische schaalvergroting en groeiende administratieve druk maakten dat veel professionals’ steeds minder tijd hadden voor het directe contact dat hen drijft. Dat frictiemoment, de kloof tussen handelen en verantwoorden, was voor Bert het beginpunt van nadenken: hoe houd je de menselijke maat in een steeds grotere organisatie? Die vraag zou later de leidraad worden voor TenderCare.

Die spanning tussen uitvoering en organisatie laat zien hoe lastig het kan zijn om waarden vast te houden terwijl verantwoordelijkheden veranderen. Voor Bert werd duidelijk dat het niet genoeg is om één van beide te kiezen; juist de combinatie van dichtbij werken en het vermogen te organiseren maakt duurzame zorg mogelijk.

Een thuisfront dat het verschil maakte

Terwijl Bert zijn plek in de Nederlandse zorgsector probeerde te vinden, kwam zijn vrouw Farah met een wens die alles zou veranderen. Farah heeft een vluchtelingenachtergrond en werkte destijds als gezinscoach bij het Leger des Heils. ‘Toen in 2015 de grote vluchtelingenstroom uit Syrië kwam, zei ze: “Bert, ik wil hier iets mee. Ik wil deze mensen helpen. Niet alleen als professional, maar ook als ervaringsdeskundige.”’

Farah’s motivatie kwam voort uit haar eigen verhaal. ‘Ze wist hoe het voelde om ergens opnieuw te moeten beginnen,’ vertelt Bert. ‘Ze zag bij vluchtelingen vaak dezelfde onzekerheid en hoop die ze zelf ooit had gevoeld.’ Ze wilde haar eigen onderneming starten om nieuwkomers te begeleiden op een manier die recht deed aan hun verhaal. Bert hielp haar. ‘Ik dacht: ik ondersteun haar met wat ik kan – administratie, aanbestedingen, het zakelijke stuk. En zij kan zich richten op de begeleiding.’ Die samenwerking, geboren uit liefde en idealisme, vormde de kiem van wat later TenderCare zou worden.

Wat hier raakt is hoe persoonlijke ervaring en professionele kennis elkaar versterken. Farah bracht nabijheid en ervaringskennis; Bert bracht structuur en procesmatig denken. Samen lieten ze zien dat echte verandering vaak klein begint, aan een keukentafel met stapels papieren en een visie die groter wordt dan de som der delen.

De geboorte van TenderCare

Zo ontstond Samen op Weg, de voorloper van wat later TenderCare zou worden. Wat begon als een bescheiden initiatief van één vrouw, groeide uit tot iets veel groters. ‘Er kwamen mensen uit ons netwerk die zeiden: dat wil ik ook, hoe heb je dat gedaan?’ vertelt Bert. ‘Ik had alles al uitgezocht voor de aanbesteding, en voor mij voelde dat heel natuurlijk. Ik vond het gewoon leuk om te doen.’ In de avonden zat hij aan de keukentafel, tussen stapels papieren en beleidsdocumenten. ‘Ik werkte overdag in mijn baan en deed ’s avonds dit erbij. Niet omdat het moest, maar omdat het interessant was. Het voelde als bouwen aan iets echts.’

Toen de eerste aanbesteding voor Twente werd aangekondigd, besefte het team dat er een keuze gemaakt moest worden: doorgaan als klein, lokaal initiatief of de stap naar een bredere, georganiseerde vorm zetten. Het besef dat er verantwoording en administratieve druk bij kwam kijken maakte de keuze niet eenvoudiger, maar tegelijk gaf het houvast: met meer structuur kun je maximaal blijven geven aan die persoonlijke aandacht waar het om draait.

De achtergrond van aanbestedingen en verantwoording is belangrijk om te begrijpen waarom sommige ondernemers in de zorg terughoudend zijn om te groeien. Aanbesteden vraagt om transparantie, duidelijkheid over kwaliteit en vaak ook om het ontwikkelen van processen die voorheen niet nodig waren. Voor TenderCare betekende dit het vinden van een evenwicht: voldoende zakelijke stevigheid om de organisatie te beschermen, maar niet zo veel dat de warmte verdween.

Leiderschap uit vertrouwen

Wie Bert hoort praten over zijn werk, hoort geen manager, maar een mens. ‘Mijn eerste zorg,’ zegt hij, ‘is dat het goed gaat met de mensen die voor TenderCare werken. Als het hun goed gaat, gaat het de cliënten vanzelf ook goed.’ Hij noemt ze liever geen ‘onderaannemers’, maar partners. ‘Ik hoef hen niet te vertellen hoe ze hun werk moeten doen. Ze zijn professionals. Wat ik wél kan doen, is zorgen dat ze hun werk goed kúnnen doen.’

Die houding is niet alleen een morele keuze; het is ook een strategische keuze. Door ruimte te geven en vertrouwen te stellen, creëer je een omgeving waarin professionals zich verantwoord voelen en intrinsiek gemotiveerd blijven. Dat vertaalt zich direct in kwaliteit voor cliënten: minder verloop, meer continuïteit en een sfeer van samenwerking.

De balans tussen mens en systeem

Toen TenderCare groter werd, besloot Bert de organisatie om te zetten naar een BV. Niet om afstand te nemen van de zorg, maar juist om die beter te beschermen. ‘Niet omdat ik rijk wilde worden,’ zegt hij, ‘maar omdat ik mijn gezin en mijn huis moest beschermen. Als er iets mis zou gaan bij een onderaannemer, wilde ik niet persoonlijk aansprakelijk zijn.’
Die zakelijke stap maakte zichtbaar dat vertrouwen duurzaam kan bestaan naast juridische en organisatorische zekerheden. Voor Bert was het een manier om de menselijke intentie te borgen binnen een professioneel kader.

Praktijkvignetten: hoe vertrouwen werkt in de praktijk

Om de werkwijze van TenderCare concreet te maken, delen we drie korte vignetten die tijdens de interviews naar voren kwamen. Deze voorbeelden zijn geanonimiseerd en bedoeld ter illustratie van thema’s die regelmatig terugkomen in het werk.

Uitdagingen en lessen

TenderCare is geen ideaalbeeld zonder uitdagingen. Bert erkent dat het voortdurend balanceren is tussen vertrouwen en noodzakelijke verantwoording. De belangrijkste uitdagingen die in de gesprekken naar voren kwamen zijn:

– Administratieve druk: de tijd die gaat naar verantwoording en aanbestedingsvoorwaarden neemt toe. Het vraagt energie en soms afstand van directe zorgverlening.
– Continuïteit van personeel: het aantrekken en behouden van goed personeel blijft een aandachtspunt in een krappe markt.
– Afstemming met ketenpartners: om echt maatwerk te leveren is afstemming nodig met gemeenten, huisartsen en andere ketenpartners — dat vraagt tijd en vertrouwen.

De lessen die Bert en zijn team trekken, zijn praktisch en mensgericht: bouw eenvoudige, werkbare procedures, investeer in scholing en intercollegiale reflectie, en houd gesprek met opdrachtgevers over wat werken vanuit vertrouwen concreet betekent. Daarbij helpt het om successen overdraagbaar te maken: beschrijf niet alleen resultaten, maar ook het proces waardoor iets werkt.

Samenwerking met Active4Autisme | Mogelijkheden en aanbevelingen

Scholing

De discussie over scholing en deskundigheidsbevordering is in de zorgsector vaak een spanningsveld, zeker wanneer je met zzp’ers werkt. Bert Rosman is daar helder over. ‘Ik kan met mensen die zzp’er zijn, dus zelfstandig, geen verantwoordelijkheid nemen voor hun scholing. Dat moeten ze zelf doen! Dat hoort bij het ondernemerschap,’ stelt hij. TenderCare concentreert zich daarom op het creëren van een voedingsbodem voor groei en kennisdeling in plaats van het opleggen van verplichte cursussen. De nadruk ligt op de gezamenlijke versterking: ‘De deskundigheidsbevordering brengen we in praktijk door partnerschappen en intervisies, waardoor professionals van elkaar leren en hun vakmanschap gezamenlijk verdiepen.’

Tijdens de gesprekken met Bert werd duidelijk dat er veel raakvlakken zijn tussen TenderCare en Active4Autisme. Beide organisaties werken vanuit het idee dat persoonlijke benadering, wederzijds respect en ruimte voor eigenheid centraal staan. Wij zien meerdere praktische samenwerkingsmogelijkheden:

1. Kennisuitwisseling en scholing — organiseer gezamenlijke trainingen of leermiddagen over thema’s als communicatie bij autisme, omgaan met complexe casuïstiek en samenwerken met gemeenten.
2. Pilotprojecten — zet kleinschalige pilots op (bijvoorbeeld een gezamenlijke begeleiding voor jonge cliënten met autisme die werk willen vinden) om te onderzoeken hoe werkwijzen elkaar kunnen versterken.
3. Driegesprekken en casusoverleg — structureer enkele gezamenlijke driegesprekken waarin cliënt, begeleider en vertegenwoordiger van Active4Autisme of TenderCare samen kijken naar mogelijkheden en drempels.
4. Publieke uitwisseling — organiseer een gezamenlijke bijeenkomst voor professionals en ervaringsdeskundigen om successen, knelpunten en oplossingen te delen.

Dergelijke samenwerkingsvormen vragen niet veel administratieve belasting, maar wel heldere afspraken in het begin. Wij geloven dat door klein te beginnen en successen te laten zien, vertrouwen en structurele samenwerking kan groeien.

Methodologie en verantwoording

Het portret is gebaseerd op twee gesprekken met Bert Rosman, die zijn opgenomen en vervolgens zorgvuldig getranscribeerd. De audiobestanden – die soms kwalitatief en technisch verschillend waren – zijn samengevoegd en bewerkt om een doorlopend verhaal te vormen dat zijn stem zoveel mogelijk respecteert. Tijdens het bewerken lag de focus op: trouw blijven aan de bewoordingen, helderheid in structuur aanbrengen en context toevoegen waar dat de leesbaarheid verhoogt.

Nawoord

De essentie van Bert Rosman’s verhaal ligt in eenvoud. In een wereld waar zorg steeds vaker wordt gevangen in regels, procedures en cijfers, herinnert hij ons eraan dat menselijkheid nog steeds het fundament vormt. Zijn weg laat zien dat ondernemerschap en compassie elkaar niet uitsluiten, maar juist kunnen versterken. TenderCare is daarvan het levende bewijs: een organisatie die is gegroeid uit vertrouwen, vakmanschap en de overtuiging dat goede zorg begint bij goed mens-zijn.

Reflectie van de interviewers

Als interviewers hebben wij, André Venema en Patrice Schimmel, dit verhaal met veel plezier samengesteld. Wat ons het meest raakte, was de rust, het vertrouwen en de oprechte betrokkenheid waarmee Bert over zijn werk sprak. Zijn visie op leiderschap en menselijkheid in de zorg sluit nauw aan bij onze eigen drijfveren binnen Active4Autisme. Net als Bert geloven wij dat échte zorg ontstaat waar mensen elkaar werkelijk zien, en waar organisaties ruimte durven geven aan eigenheid en groei.

Wij hopen dat dit portret niet alleen een eerbetoon is aan zijn werk, maar ook een praktische inspiratiebron: haalbaar en herkenbaar voor mensen die dagelijks met deze materie werken. Moge het anderen uitnodigen tot gesprek, samenwerking en het delen van werkwijzen die menselijkheid en professionaliteit verbinden.

Met vriendelijke groet,

André Venema (Active4Autisme)
Patrice Schimmel (Active4Autisme)
Email: active4autisme@gmail.com

Dankwoord

Dank aan Bert voor zijn openheid en tijd.  Wij hopen dat het verhaal een waardevolle bijdrage levert aan het gesprek over hoe we zorg en ondernemerschap menselijk kunnen houden.