Als ervaringsdeskundige Uniek door Autisme
Deze blog is geschreven naar aanleiding van een kennismakingsgesprek met Patrice Schimmel. Patrice is als Zzp’er onderaannemer bij TenderCare/RNZJT. Vanuit deze hoedanigheid heb ik hem ook leren kennen. Mijn naam is Nathalie Schopman en ik schrijf regelmatig blogs voor de nieuwe website van het Regionaal Netwerk Zorg en Jeugdhulp Twenterand (RNZJT). Deze blog heeft niet het karakter van een interview, maar gaat wel in op diverse vragen die ik heb gesteld. Patrice is uniek door en voor autisme als je het mij vraagt en daarom wil ik iedereen veel leesplezier wensen met deze blog.
Wie is Patrice Schimmel?
Op woensdag 24 mei 2023 heb ik met Patrice afgesproken om hem beter te leren kennen. Patrice Schimmel is getrouwd met Michelle en zij hebben samen twee jongetjes op de wereld gezet van nu 5 en 8 jaar. Op jonge leeftijd heeft hij zijn vrouw leren kennen. Zij woonde destijds nog in Rotterdam. Gezamenlijk gaan zij met regelmaat naar hun kerkgemeenschap Eben-Haëzer daar of volgen zij online diensten/besprekingen. De nadruk ligt hierbij op het onderzoeken van de grondtekst van de Bijbel.
Patrice komt uit het oosten van het land en toen de vraag centraal stond waar zij gingen wonen, met oog op de toekomst, is dit Hengelo (OV) geworden.
Patrice is naast een man voor Michelle en papa voor zijn twee zoontjes, ambulante begeleider voor jongeren met autisme. Als zzp’er in de zorg met zijn bedrijf ‘Uniek door Autisme’ vindt hij het belangrijk om klaar te staan voor zijn cliënten. Als doel heeft hij om echt van betekenis te kunnen zijn voor de mensen die hij begeleidt. De gekozen bedrijfsnaam is passend voor wie hij zelf is als persoon. Als ervaringsdeskundige autisme, heeft hij zichzelf op een unieke wijze aangeleerd hoe hij met verschillende situaties in het leven kan omgaan. Hierover straks meer.
In zijn jongere jaren
Patrice beschrijft zijn jongere jaren op de basisschool; ‘Ik werd gezien als Patrice die soms iets niet snapte’. Op de basisschool zit je vaak jarenlang in dezelfde groep en wist je van iedereen hoe diegene was, had je een vaste klas en docent. Hierdoor viel zijn autisme niet echt op. Toen het tijd werd voor de middelbare school vielen al deze structuren weg. Alles wat altijd in balans was en waarbij je wist wat je kon verwachten, werd anders. Hij had hierdoor soms het idee dat hij qua denken in een andere wereld was. Hij dacht heel ‘zwart-wit’. Als iets niet duidelijk was, zorgde hij ervoor dat het duidelijk werd. Het was moeilijk om te ervaren dat de waarheid van andere soms anders was dan zijn waarheid, die hij kende op dat moment. Extra fel was hij daarom op de dingen waarop hij wel controle had voor zijn gevoel. Soms voelde hij zich geïsoleerd, want hij viel een beetje buiten de groep.
Ontdekkingsreis
Samengevat, was het een moeilijke periode waarin het typerend is bij autisme dat mensen moeite hebben met het verliezen van structuren. Verschillende situaties met nieuwe mensen die telkens veranderen. Ervaren dat jouw eigen waarheid, niet de waarheid van anderen is. Merken dat veel mensen anders denken en dat elk mens uniek is. Hetzelfde geldt ook voor iedereen; leren hoe je met deze situaties en omstandigheden het beste kunt omgaan.
‘Hoe ben jij omgegaan met al deze veranderingen?’
Er is toen een periode aangebroken waarin Patrice wilde begrijpen waarom mensen doen, zoals ze doen. Iedereen is anders en alles wilde hij leren en begrijpen. Dit met het idee; als ik begrijp wat de ander denkt of wil, dan kan ik daarop inspelen en aansluiting zoeken bij deze mensen. Onderzoeken wat andere mensen aan het lachen maakt bijvoorbeeld en proberen gedrag te kopiëren. Clowntjesgedrag vertonen, zodat mensen het leuk vinden om met je om te gaan. Het besef kwam echter best snel dat hierdoor niemand de echte Patrice kende. Het voelde alsof hij in twee werelden leefde.
Naast het ontdekken hoe andere mensen zijn en daarop inspelen, bleef zijn eigen zwart-wit denken bestaan. Zijn geloof bleef ook een belangrijke factor. ‘God heeft een plan met mij en zolang ik liefdevol blijf en ben naar mensen toe, zullen mensen mij ook waarderen/aardig vinden’. Daarbij bleef hij ook altijd contact onderhouden. Voetbal was één van zijn hobby’s waardoor hij veel contact had met andere mensen en leeftijdgenoten
Mijn hoofd is een databank
Door jaren te onderzoeken wat mensen denken, waarom ze dingen zeggen of bepaalde dingen doen, is er als het ware een databank ontstaan. Allemaal informatie om te kunnen begrijpen hoe andere mensen in elkaar zitten uit eigen onderzoek. Ondertussen werd hij als mens niet echt begrepen en kreeg zelf weinig hulp. Op een gegeven moment stopte hij met praten. ‘Het werd toch verkeerd begrepen of opgepakt’ was de gedachte hierbij. Er kwam toch een opslagpunt. Van alles willen onderzoeken en willen weten, naar niet meer wachten tot mensen mij begrijpen en zelf het initiatief gaan nemen. Hierdoor ging hij ook minder vragen stellen en over in ‘zelf doen modus’. Hij kan nu een knop aan- en uitzetten of hij zich aan dingen stoort of niet. Vroeger ging dit moeilijker. Dit is nu mogelijk, doordat hij zoveel begrijpt met een databank aan info. Alles willen weten is ook een soort bescherming. ‘Als ik meer zou begrijpen en weten, zou ik ook beter een verklaring kunnen vinden voor bepaalde situaties.’. Daarvoor is de databank aan info, ideaal om op terug te vallen. Zodra een situatie verklaarbaar werd, mocht het er ook zijn. Dus het heeft hem veel geholpen.
Als Patrice nu in nieuwe situaties komt, kijkt hij hoe andere mensen reageren en volgt hij hun gedrag. Daarbij blijft hij altijd openstaan voor het feit dat een situatie ook anders kan zijn dan hij zelf heeft ingeschat (accepteren uit ervaring dat iets toch anders kan zijn dat zijn waarheid/inzicht).
Vechten, vluchten of bevriezen: bevriezen. Patrice is geen type dat kiest om te vechten. Vluchten is nutteloos in zijn ogen, omdat je niks leert van de situatie. Bevriezen past het beste bij hem. In die tijd beseft hij zich wat er allemaal gebeurt en wat hij ervan kan leren.
Van gymleraar naar ambulante begeleider
In zijn loopbaan is hij begonnen met de sportopleiding om gymleraar te worden. Dit was een succes totdat er in Nederland crisis kwam. Er was geen werk meer en ook zijn vrouw verloor haar baan. In de sportwereld was er op dat moment geen werkt. De moeder van Patrice begeleidde in die periode jongeren met autisme en kwam met de vraag of hij niet met een aantal van deze jongeren wilde gaan sporten. Van alleen sporten kwam er al snel meer betekenis, want vanuit zijn eigen ervaringen, merkte hij een klik. Hij is langzaam aan het ambulante werk gaan oppakken en heeft in het begin rond de 6-7 cliënten gehad. Op een gegeven moment was ervaringsdeskundigheid alleen onvoldoende om jongeren te blijven begeleiden. Hij heeft daarop zijn studie afgerond om de juiste papieren te behalen. De zorgtrajecten die hij heeft, zijn vaak duurzaam, omdat de meeste cliënten jaren bij hem blijven voor begeleiding. De leeftijd van deze jongeren ligt tussen de 14-28 jaar.
Onbegrip wordt besef en inzicht
Patrice vertelt dat hij bij de jongeren die hij begeleidt, merkt dat zij leven met veel onbegrip van mensen. Hij neemt dan graag de tijd en de ruimte om uitleg te geven. Door de databank in zijn hoofd en alle ervaringen die hij heeft opgedaan, kan hij als een brug functioneren tussen mensen met autisme en de mensen om hen heen. Door het kopiëren en bestuderen van andere mensen en het zich eigen maken van deze info, kan hij ook duidelijk informatie delen met zijn cliënten en andersom met de betrokkenen van de jongeren die hij begeleidt, om hen meer besef en inzicht te geven.
Waarom doe je wat je doet?
Ditmaal een vraag. Een vraag gericht op drijfveren/motivatie. Patrice vertelt dat er verschillende redenen zijn waarom hij doet wat hij doet. Zo vindt hij begeleiding vaak niet passend. Dit heeft hij zelf ook meegemaakt. Des te meer vindt hij het belangrijk dat iedereen een begeleider krijgt die er echt voor zijn of haar cliënt kan zijn en helpen waar dat nodig is. Hij vervolgt dat er nog steeds veel onbegrip heerst rondom mensen met autisme en het zelf fijn vindt hierin iets te kunnen betekenen. Dat doet hem goed. Mensen geven waar ze recht op hebben. Hij had nooit verwacht dat zijn zwakheid (autisme), later zijn kracht zou worden in zijn werk. ‘Zwakheid omzetten in kracht’. Dat is het mooiste wat er is.
Tot slot
Wat een geweldig gesprek heb ik met Patrice gehad. Je kunt aan alles merken dat hij graag van betekenis is. Hij hecht heel veel waarde aan er zijn voor zijn cliënten en de tijd nemen voor mensen. Hoe hij is omgegaan in zijn jongere jaren met diverse omstandigheden waar hij tegenaan is gelopen, welke mega databank hij daaraan over heeft gehouden en hoe hij zichzelf heeft geleerd prikkels aan en uit te kunnen zetten, is bijzonder om te horen. Uniek door Autisme, dat is één ding wat zeker is.
